Het allerlaatste reisverhaal
En daar zijn we alweer met ons aller aller aller laatste reisverhaal. Morgenvroeg rond een uur of 6 ( voor jullie 7 uur later geloof ik ) stappen we op het vloegtuig in Cancun, Mexico. We vliegen eerst naar Miami, waar we 4 uur moeten wachten. Daarna vliegen we naar New York, waar we 2 uur moeten wachten en ten slotte vliegen we naar Brussel, waar Ron en Helma ons op staan te wachten en dan kunnen we eindelijk weer naar huis!
Eigenlijk zijn we helemaal niet zo lang weggeweest maar we hebben een heleboel gemist. Vooral de krentenbollen met ham en kaas. En zuurvlees. En een (goed) frietje met mayo, en een frikadel speciaal natuurlijk. En natuurlijk hebben we jullie ook allemaal gemist. En vooral Boemer!We willen ook iedereen bedanken voor alle berichtjes en we vinden het heel leuk dat jullie allemaal zo geinteresseerd waren in onze reis. En in het speciaal willen we Truus Geelen nog even bedanken voor de brief ( en de dollars, hebben we in Miami lekker van gegeten ) die we kregen voordat we vertrokken.Maar goed, genoeg sentimenteel gepraat, we gaan weer verder met ons laatste verhaal.
In Monteverde zijn we nog wezen wandelen in een nationaal park. Hier hebben we heel veel vogels gezien, waaronder veel kolibris. Ook hebben we een grote wandelende tak gezien, en een miljoenpoot, die ze in Costa Rica schoolbus noemen. Dit vanwege de kleur en omdat er mijten op de pootjes ´meereizen´. We hebben ook bijna een quetzal gezien, die vloog voorbij en toen moesten we er natuurlijk achteraan rennen. We hebben wel een half uur staan wachten op onze gids die geluidjes ging maken om hem terug te roepen maar dat sloeg echt nergens op. Helaas hebben we geen luiaard gezien, wat we allebei graag wilden. Ook hebben we een of andere grote zwarte kalkoen gezien die kon vliegen en hoog in de bomen zat.
De volgende ochtend hebben we weer vroeg de bus gepakt naar San Jose, hoofdstad van Costa Rica. En daarna zijn we naar Tortuguero gegaan. De naam van dit kleine dorpje betekend letterlijk het land van de schildpadden. Ieder jaar nestelen hier meer dan duizenden schildpadden, waaronder 2 bedreigde soorten. De schildpadden in Tortuguero waren bijna uitgeroeid. Toen de Spanjaarden kwamen namen ze de schildpadden mee, aangezien ze erg lang blijven leven en 700 kilo wegen. Zo hadden ze genoeg vlees onderweg. Maar in 1970 is er een nationaal park opgericht, wat de schildpadden beschermd, en nu is het een van de belangrijkste gebieden voor schildpadden ter wereld. Je kunt snachts gaan kijken hoe ze met honderden tegelijk het strand op komen en hun eieren leggen, maar wij waren hier niet in het juiste seizoen. En om nu 20 euro p.p te betalen en geen schildpad te zien, vonden we nogal zonde. Daarom hebben we gekozen voor een boottocht. We zaten samen met onze gids Ernesto in een bootje en moesten zelf roeien, wat heel leuk was. Het nationale park van Tortuguero bestaat uit moerasgebieden met een grote rivier en overal kleine zijriviertjes. In de droge periode is de luchtvochtigheid hier zelfs al 90 procent, en wij waren er tijdens het begin van het regenseizoen. We hadden heel veel geluk want precies die dag scheen het zonnetje, was het 30 graden en droog. Er waren ook veel motorboten, dus wij waren erg blij dat we een kano bootje hadden aangezien deze geen kabaal maakt. Onderweg hebben we prachtige dieren gezien, waaronder een hele speciale vogel, familie van de quetzal. Ook hebben we toekans gezien, enmet de verrekijker goed bekeken. Maar het mooiste komt nog! We hebben kaaimannen gezien, en ik overdrijf niet, van 40 centimeter afstand! Ze lagen gewoon stil, een beetje te zonnen. Ze bewogen ook niet. De tocht duurde 3 uur en we hebben ook nog white face monkeys gezien, die over de rivier sprongen van tak naar tak. Nog veel meer apen, en prachtige vogels. Het was echt de moeite waard (aangezien dit plaatsje totaal niet op de route lag). Tortuguero is alleen bereikbaar per boot en op de terugweg over de rivier hebben we schildpadden gezien en.... 2 super grote krokodillen die over de oever liepen! Daar liepen ook gewoon koeien. Heel appart om deze 2 diersoorten zo bij elkaar te zien. Ze waren echt heel groot en eng. Met hun bek open.
Daarna zijn we naar San Jose gegaan, waar we lekker geslapen hebben voordat de grote reis terug zou beginnen, namelijk al om 3 uur snachts. We hebben toen een busreis van 18 uur naar San Salvador gemaakt, in El Salvador. Toen hebben we een nachtrust gehad van 5 uur, en daarna ging de bus weer verder naar Guatemala city, maar 5 uur in de bus. We kwamen daar aan om 1 uur, en de volgende bus naarSanta Elenavertrok alweer om 9 uur. Deze reis duurde 10 uur. Toen hebben we weer meteen de bus gepakt naar Belize City, dit duurde 5 uur. Toen hebben we weer meteen de bus gepakt naar Chetumal, een reisje van 3 uur.
Toen hebben we eindelijk een nacht geslapen, en zijn we naar Tulum gegaan. Tulum, ons lievelingsplaatsje van de hele vakantie, het zwemmen tussen de ruines, die fotos herinneren jullie vast nog wel. We hebben heerlijk niks gedaan en zijn toen verder gegaan naar Valladolid ( spreek uit; bajjadolid ). We zijn hier nog steeds en gisteren zijn we naar Chichen Itza geweest, wat een van de nieuwe 7 wereldwonderen is en op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. De beroemde piramide van Kukulcan staat hier dus ook, een prachtig bouwwerk op een grasvlakte. Het steekt prachtig af tegen de blauwe lucht. Chichen Itza is een beetje een griezelig stadje, het werd pas een grote stad in de 10e eeuw. De staat stond hier meer open voor verschillende volkeren en daarom is Chichen zo groot geworden. Je ziet hier ook verschillende bouwstijlen terug. Er zijn ook verschillende cenotes hier bij Chichen, waaronder een hele griezelige. De heilige cenote. Deze cenotes zijn onderdeel van de krater Chicxulub, die gevormd is door de inslag die waarschijnlijk een einde maakte aan het rijk van de dinosauriers. In deze cenote zijn veel menselijke botten gevonden, waaronder babybotjes. Er is ook een groot platform, waar waarschijnlijk de mensen die geofferd werden vanaf moesten lopen. Ze vielen dan ongeveer 30 meter diep omlaag het water in. Het is ons niet duidelijk geworden of mensen stierven tijdens deze klap of dat ze verdronken, maar het is allemaal erg gruwelijk. Ook hebben we op verschillende tempels de schalen gezien waarin de harten van de mensen die geofferd werden hebben gelegen. Het was heel erg interessant maar we zijn maar niet gebleven voor de lichtshow, dat vonden we toch een beetje te. We waren weg voor de drukte en hebben weer geluk gehad met het weer. We zitten nu namelijk in het regenseizoen en meestal is het smorgens warm en droog, en rond etenstijd begint het te stormen en houd het niet meer op.
Morgenvroeg pakken we dus het vliegtuig, voor jullie rond een uur of 1 smiddags. We kijken er naar uit jullie allemaal weer te zien, en foto,s volgen nog!
De allerlaatste groetjes van Tijn en Elke!
Het laatste land: Costa Rica!
En dit word dan waarschijnlijk alweer ons een na laatste verhaal. We zijn nu in Costa Rica en gaan over een klein weekje al aan de lange reis terug beginnen, op naar Guatemala City en vanuit daar naar Cancun in Mexico. We zien allebei wel op tegen deze lange busreizen, maar het zijn wel best luxe bussen voor ons doen, en we komen ook nog door El Salvador en Belize waarschijnlijk. Altijd leuk toch.
In Nicaragua zijn we na Leon meteen doorgereisd naar Isla Ometepe, dat prachtige jungle eiland met 2 vulkanen. De eerste dag hebben we daar eigenlijk helemaal niks gedaan, een lekker rustdagje, en wetende dat Costa Rica duur zou worden, zijn we nog een laatste keer ´´duur´´ gaan uiteten. Zo´n 5 euro per persoon betekend dat dan. Toen we die dag de boot uitstapte kwam er een meisje naar ons toe. Ze was een jaar of 18 denk ik en ze wilde ons wel een goed hostel laten zien. Normaal zijn het altijd mannen die op je afstappen en wij hadden met elkaar afgesproken dat we hier niet meer in zouden trappen, aangezien deze hostels vaak van familie leden zijn en een erg depressieve uitstraling hebben. En deze mannen willen daarna natuurlijk geld zien. Maar dit was natuurlijk een meisje, en ze kon Engels. Bijna niemand spreekt hier Engels, of een heel klein beetje. Dus we zijn meegegaan. Het hostel was natuurlijk weer een depressieve bedoeling dus zijn we toch naar een ander hostel gegaan maar het meisje, Sydney genaamd, kon ons ook wel een tour aanbieden naar de vulkaan, waar ze dan zelf gids was, ze verhuurde fietsen, ze had computers met internet. Ik was eigenlijk niet van plan om de vulkaan op te gaan aangezien het de vorige keer echt verschrikkelijk was en ik heb een hekel aan afzien, maar ze had nog meer mensen opgetrommeld. 2 Duitsers, een jongen en een meisje, een oudere man uit Tegucigalpa die al jaren in San Francisco woonde, en 2 Engelse meisjes, dus toen dacht ik, als hun het kunnen kan ik het ook. We vertrokken smorgens rond 6 uur. Het was in het begin helemaal niet zwaar, daarna begonnen we wel flink te zweten. Het is daar erg vochtig en benauwd maar eigenlijk is dat perfect voor zo´n wandeling. Na zo´n 1,5 begonnen de Engelse meisjes achter te raken. Maar we hadden 2 gidsen, Sydney en een man. De sfeer was fijn, als je moe was kon je uitrusten (dat kan niet als je alleen met Tijn gaat). We hebben veel dieren gezien waaronder 3 verschillende soorten apen, congo apen, brulapen en de aapjes met de witte gezichtjes (capucijnaapjes). Ook hebben we grote torren, rupsen en prachtige vlinders gezien. Na 3 uur waren we boven, na wat drastische klimaatveranderingen. Rotsen en gras, en zo´n harde windvlagen dat ik bijna van de berg afwaaide. En het was ijskoud, maar prachtig mooi.
De tweede dag zijn we weer lekker rustig begonnen, daarna hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar Punta Jesus gefietst. Zelfs op de foto´s zag het er al niet zo geweldig uit dus we verwachtte er niet zo veel van, en het stelde ook niet zo veel voor. Maar het was een gezellige fietstocht en we hebben fotos van de vulkaan Conception gemaakt.
De dag daarna zijn we de grens over gegaan naar Costa Rica, waar we met de ferry naar Montezuma zijn gegaan. Dit plaatje word door de lokale bevolking ook wel Montefuma genoemd, fumar betekend roken in het Spaans. Het is een oud hippie dorpje met een hele relaxe sfeer. Eigenlijk wilde we dit plaatsje overslaan, het lag namelijk nogal uit de route, maar we zijn super blij dat we dat niet gedaan hebben. Het ligt aan het strand, een zwart strand. Met echt enorme golven. Bij de grens zagen we ook veel mensen met surfborden. Costa Rica is echt een surfland. Ik heb nog nooit zo´n hoge golven gezien, ze waren zeker 2 meter. En ze maakte kabaal. De strandjes worden gescheiden door mooie rotsen waar je overheen kan lopen. Er zitten daar heel veel krabben en slakjes. Overal liggen roze en oranje schelpjes. Na het strand komt al meteen het bos, in het begin palmbomen en vlak daarna begint de jungle. We hadden de ferry al om 5 uur smorgens gepakt, zodat we Nederland Duitsland niet zouden missen, bleek dat ze pas later hoefde hehe. We zaten voetbal te kijken met 2 Nederlanders en zo´n 12 Duitsers, wat een feest. Het was echt verschrikkelijk. Die Duitsers, superfanatiek. Iedere keer als de bal ook maar een beetje richting de Nederlandse goal ging zaten ze op het puntje van hun stoel, en iedere keer als de Duitsers een bal van de Nederlanders afpakte ging dat zo: KLASSE! Op z´n Duits he, verschrikkelijk. Toen het afgelopen was riep hij: JAWOHL! Wat een marteling.
De dag erna zijn we naar de watervallen gewandeld, een avontuurlijke wandeling van zo´n 40 minuten. Het was erg mooi. In de Lonely Planet stond dat het de snelste manier was om een Darwin award te krijgen als je hier vanaf zou springen, en op de folder van ons hostel stond een foto met een jongen die er vanaf sprong. Het verbaast me echt hoe extreem niet voorzichtig sommige reizigers zijn.
Haha we zijn nu in Monteverde, ik zit dit verhaal te typen, zegt de mevrouw van het hotel: i´m going to the store, back in 5 minutes, if someone calls YOU pick up the phone. En weg is ze.
Vandaag zijn we aangekomen in Monteverde, het is hier zo mooi. De busreis duurde 3 uur. We begonnen bij het strand van de pacific, nu zitten we zo´n 1600 meter hoog in de bergen. Ik heb natuurlijk weer doodsangsten uitgestaan, de wegen waren onverhard, en erg hobbelig. We gingen met een grote bus, die flink ronkte en rookte. Ik dacht dat hij in de fik zou vliegen. Op een gegeven moment reden we door de wolken, en kon je de afgrond niet meer zien. Dat was fijn. En het is hier lekker fris, rond de 18 graden. Morgen gaan we een wandeling doen door een nationaal park. Hopelijk zien we daar luiaarden of gordeldieren, wie weet!
Adios amigos, Tijn y Elke
De eerste echte cultuurshock
En daar zijn we weer met een nieuw verhaal!
We zijn na een paar akkefietjes toch nog veilig aangekomen in Nicaragua. Een paar lange chicken bus ritjes en pijn aan de billen maar weer veel ervaringen rijker. We zitten (alweer) op een eiland. Dit keer een jungle achtig eiland. Het bestaat uit 2 grote vulkanen, die sprookjesachtig in een meer liggen. Dit eiland heet Isla Ometepe, we hebben het nog niet echt kunnen bewonderen omdat we gisteravond pas zijn aangekomen, vanmorgen hebben we voetbal gekeken Nederland Denemarken en ook nog (pff) Duitsland Portugal en nu regent het. Het voetbal kijken was al een atractie op zich, aangezien de mannen hier in Nicaragua nogal schelle, harde geluiden maken tijdens de wedstrijd. En dan niet alleen tijdens een goal, maar om de minuut. Tijdens een goal roept de presentator super hard goaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal. Echt zeker 1 minuut lang. Het was hilarisch.
Maar nog even terug naar ons vorige eiland, waar we nog meer gedoken hebben. Eerst hebben we nog 2 oefen duiken met skills gedaan. Dit keer met een fransman genaamd Thibo. Het wemelt op Utila van de Europeanen trouwens. Tijdens deze 2 duiken hebben we echt heel erg veel gezien. We hebben weer prachtige vissen gezien in alle kleuren, maar nu komt het. We hebben een groene aal gezien, ook nog eens een super grote. Ook hebben we een flamingo tongue gezien, dat is een hele mooie slak. Tijdens de laatste duik van deze 2 zijn we door een grot gedoken, Tijn vind dit zijn mooiste duik ooit. Het was ook heel mooi. Eerst zwommen we door allemaal kleine gangetjes van koraal, je moet echt je best doen want door de stroming is het moeilijk om opeens zo stijl omhoog of omlaag te gaan. In het midden werd het opeens helemaal zwart, je kon echt bijna niks zien. Alleen een school zwarte vissen ( ik ben heel bang voor vissen ). Aan het einde zwommen we omhoog en door het zonlicht kreeg het water een prachtige heldere blauwe kleur en zag je het koraal heel erg mooi. Echt prachtig. Daarna hebben we ons theorie examen gedaan ( je mocht gewoon afkijken bij iedereen ) en dat had dus ook iedereen natuurlijk gehaald. Toen waren we dus klaar en nu zijn we echte duikers, yes. Ik kan trouwens echt iedereen die bang is voor zout water, vissen, ademnood en water in je bril aanraden om hier je duik diploma te halen want je word echt super goed gesteund en ze doen alles heel rustig aan. Ze pushen je wel een beetje maar dat was wel goed voor mij. De laatste 2 duiken waren de fun dives, geen water in je bril laten lopen en het er daarna uitblazen, geen rollenspelletjes waarbij je zogenaamd geen lucht meer krijgt. Het was heerlijk. We gingen met onze eigen duikgroep, bestaand uit, 2 Australische meisjes, 1 Engels Iraelisch meisje, een Deen (die lacht zich kapot door het voetbal, hij was Tijn zn drinkvriend ) 2 Noorse meisjes, 1 Noorse jongen en Tijn en ik, en nog een paar andere Engelsen. We hadden wel 2 duikleraren mee, daar moet je zeg maar achteraan zwemmen. De eerste duik was Pretty Bush, wel leuk maar niet heel speciaal, andere zagen schildpadden, wij helaas niet. De duikleraar zag een reefshark, gelukkig zagen wij die niet (haha). We waren allemaal licht teleurgesteld na deze duik, omdat het toch een van de laatste was, dus besloten onze duikleraren ons mee te nemen naar Honeycomb. Honeycomb is echt heeeel speciaal, hier duiken alleen duikleraren op staff uitjes. Onze duikleraren waren hier pas 1 keer geweest. Dit vertelden ze ons trouwens na de duik pas. De duik was echt geweldig. Eerst gingen we heel laag, 18 meter diep over de zandbodem. Je zag trouwens op de boot al kliffen en rotsen en daar gingen we naartoe zwemmen. Toen zwommen we opeens zo een grot in! Super stijl omlaag, bijna hoogtevrees in het water. Het was echt een hele mooie ervaring, grot in, grot uit. Allemaal vissen die naast je zwommen en zoon mooie kleuren overal! Er lag een vis, wij dachten dat hij dood was maar het was een barracuda. Die liggen blijkbaar altijd zo stil. Op het laatste kwamen we de grot uit. En onze duikleraar deed het gebaar haai. Dat ziet er zo uit: je moet je hand voor je voorhoofd doen, alleen dan niet plat maar dat je je duim ziet en alle vingers daarachter zeg maar. En dan van links naar recht bewegen. Een beetje een haaienvin. Nou Tijn en ik zwommen vooraan. En ik was me toch bang. Maar ik wilde wel kijken natuurlijk. Dus we gingen een beetje boven die haai zweven, hij of zij sliep. Een nurse shark. Die kunnen echt wel groot zijn en deze was ook groot. Gelukkig zagen we zijn hoofd niet want die zat onder een rots. Ik vond het allemaal wel eng maar wel super leuk.
Diezelfde dag nog, de duiken zijn meestal vroeg en duren zoon 40 minuten, zijn we met de boot naar Water Cay gegaan. Google dit maar eens want het is zo zo zo zo mooi! Echt zoals op fotos, die hebben we ook gemaakt natuurlijk. De eiland hond Bingo en 2 Chihuahuas waren ook mee. Dat had onze kapitein beloofd, aan Bingo. Dat was trouwens een hele leuke jongeman. Op Utila praten ze Engels met een Caribisch accent, heel charmant. Maar die honden vonden het ook echt geweldig. We hebben daar heerlijk met onze Scandinavische duikvrienden gerelaxed. De andere die meewaren zaten in de zee en waren allemaal dronken op de terugweg maar wij hebben lekker rustig gepraat en gediscussierd. Dat was echt heel chill. Ook grappig trouwens dat Noren en Denen elkaar gewoon kunnen verstaan zoals Belgen en Nederlanders. We hadden meloen en ananas en biertjes. Het was echt een geweldige afsluiter. Voor we weer vertokken zaten we allemaal op de boot, deze boot Virus genaamd, moet recht gehouden worden met gewichten. Deze gewichten zijn mensen.We kregen dus allemaal een plaats aangewezen want de zee zou een beetje wild zijn. Ik zat voorin, Tijn achterin, Tijn had tijdens deze middag de hele tijd geprobeerd zijn kleren zo droog mogelijk te houden aangezien hij niks anders meer had. En toen gingen we varen. De kapitein riep nog: als je spullen hebt die droog moeten blijven gooi ze voorin in de speciale ruimte. Niemand deed dat want op de heenweg zeiden ze dat ook en was toch niemand nat geworden? Toen we begonnen met varen werd de lucht donker, de zee wild. De golven gingen gewoon IN de boot. Opeens kwamen er allemaal tassen voorbij die in de droge ruimte moesten. En Tijn ( en iedereen daar ) was zeik zeik nat. Van top tot teen. De Australiers hadden zelfs snorkelbrillen opgezet. De honden vonden het trouwens helemaal niet erg, die lagen gewoon te slapen. Maar dat was me een gegil. Die boot vloog zeker 2 meter de lucht in en klapte kei hard weer terug op de oppervlakte. Ik was zo blij toen we thuis waren. Op de boot hiernatoe stonden ze trouwens water uit de boot te scheppen. Leek wel een zwembad. Ik heb nu al zin in te terugweg.
We hebben trouwens hier in Nicaragua onze eerste cultuurshock gehad. In Leon, een hele interessante stad met een rijke geschiedenis. En de cultuurshock hebben we niet gekregen door de locals hier maar door de Amerikanen. Wat zijn het er veel. En ze zijn overal. En wat vinden ze het toch stoer van zichzelf dat ze hier zijn. We zijn naar een museum geweest in Leon, onze gids had een broer die zelf gestorven was tijdens de revolutie. Hij kon (mede hierdoor) veel vertellen over de revolutie/burgeroorlog, zelfs met ons ontoereikende spaans. Hij nam ons zelfs mee naar het dak van het gebouw, dat vroeger dienst deed als het hoofdkwartier van het leger van de door de amerikanen gesteunde dictator Somoza. We vroegen ons al af wat onze ouders hier nog van meegekregen hebben? Het is nog niet zo lang geleden allemaal.
Dat was het weer voor vandaag. Ik ben nu de cameras vergeten maar ik zal vanavond even de fotos erop zetten!
Adios!
Arrrrrrgh (piratenkreet)
Hallo allemaal,
Bij ons vorige verhaal zijn we gestopt in Rio Dulce, dus gaan we vanuit daar weer verder. Vanuit ons hostel op palen midden in het meer zijn we met een bootje naar Livingston gegaan. Deze bootreis werd door de Lonely Planet omschreven als een van de hoogtepunten van Guatemala. Het was ook een prachtige reis. Eerst over een meer, daar voeren we langs een oud fort en bomen vol met vogels. Daarna over een brede rivier door de jungle met aan beide kanten rotsen en prachtige bomen. We stopten ook nog bij een warm water bron. In de boot zaten allemaal jonge backpackers uit Israel, Duitsland, Zweden en Amerika. En er zaten 3 oudjes in de boot uit Nederland, avontuurlijk.
Livingston in een plaatsje met geschiedenis. Hier wonen veel zwarte mensen, de Garifuna's. Afstammelingen van de slaven die de engelsen hierheen brachten. Ze hebben een sterke eigen cultuur, wat heel interessant is aangezien de maya's zich hier een aantal jaren geleden ook gevestigd hebben. Ook wonen hier veel ladino's, een mix van Spanjaarden en de Indianen. In Livingston hebben we een Garifuna man ontmoet, die ook nog een beetje Nederlands sprak. Hij had begin jaren ' 90 in heel Nederland opgetreden. Tijn heeft nog met hem gepraat over antropologie, waar dit stadje perfect voor is natuurlijk. De volgende dag wilde hij ons graag meenemen naar de echte Garifuna's, in de bergen dus. We hebben 3 uur met hem gewandeld, in de tussentijd mochten we zelf onze kokosnoot van de boom afhalen en kapot hakken en het sap eruit drinken (heel anders als in Nederland). We hebben dus een goed beeld gekregen van de cultuur hier. We hadden daar een super leuk hostel, gebouwd door een Spanjaard. Gebasseerd op Marokkaanse kasteeltjes. Erg mooi. Alleen de Spanjaard was (volgens de Garifuna's) weggejaagd omdat hij een zwart jongentje in een van de kamers had vermoord. Daarna wilden de Garifuna's het hostel af laten branden maar dat was niet gelukt.
Vanuit Livingston zijn we weer met een boot naar de overkant gegaan.Er was geen plaats meer voor mij dus ik mocht naast de kapitein zitten. Dat was gaaf. Tijn zat helemaal voorin en de boot vloog echt soms 1,5 meter omhoog. Toen zijn we de grens over gegaan naar Honduras! We hebben na een reis van 12 uur een nachtje in La Ceiba geslapen en de volgende dag hebben we de veerboot gepakt naar Utila.
Deze ferry staat erom bekend dat je er zeeziek in word. Veel mensen zaten daar met plastic zakjes. Dus ik was echt heel erg bang. Maar gelukkig zijn we allebei niet ziek geworden. Er waren wel super hoge golven!
Utila staat erom bekend dat het de allergoedkoopste plek is ter wereld waar je je duikdiploma kunt behalen. Toen we aankwamen werden we ook meteen bestormd door veel mensen die dit aanboden. Maar een meisje kon Nederlands en daar zijn we met meegegaan. Ik was trouwens niet van plan om te gaan duiken, dat was namelijk een van mijn grootste angsten. Maar volgens een ander meisje (Amerikaanse) kon ik dan gewoon gaan snorkelen maar ik mocht de eerste 3 dagen gratis meedoen. Na die dagen werd het steeds enger, eerst kregen we alleen theorie (super saai) belachelijke video's kijken. Maar daarna gingen we onder water, moesten we onze bril vol met zout water laten lopen (wat ik niet wilde) en opeens zaten we in de boot naar de eerste duikbestemming (wat ik nog steeds niet wilde). De nacht ervoor kon ik niet slapen. Uiteindelijk dacht ik, ik doe het maar gewoon anders krijg ik er spijt van en als ik dood ga is dat maar zo. Het was wel een beetje eng maar eigenlijk super leuk. We zagen heel veel vissen, krabben en mooi koraal. Ook vond ze een soort spin met super lange poten en die liet ze rondgaan, super leuk. Als jullie zin hebben moeten jullie de parrotfish maar googlen, die is echt heel mooi en er zijn er heel veel van. Hier zitten ook haaien en dolfijnen dus ik ben nog steeds wel bang. Dadelijk om 12 uur (het is nu 11 uur) gaan we weer 2 keer duiken, nu op 18 meter. Morgen hebben we nog 2 fun dives en een examen en dan zijn we allebei PADI gecertificeerd en kunnen we over de hele wereld met z'n tweetjes duiken!
Tijn heeft gister de challenge van het eiland gewonnen, namelijk 4 shotjes met een gek kruiden alcoholisch drankje drinken. Maar als hij verdrinkt red ik hem wel hoor.
Maandag gaan we weer verder en moeten we helaas afscheid nemen van dit prachtige pirateneilandje. Arrrrgh.
Doeiii Tijn & Elke
Guatemala, een land van hoogtepunten
Hallo allemaal,
Een tijd geleden dus een lang verhaal! Sinds we in Guatemala zijn hebben we eigenlijk alleen nog maar prachtig mooie dingen gedaan. Voor diegene die ooit eens deze kant op willen, vergeet Guatemala zeker niet want het is een prachtig land.
In ons vorige verhaal vertelde ik dat we in Flores waren, een eilandje en erg toeristisch. Persoonlijk een beetje te voor ons. Heel veel Amerikanen.. We zijn met de Tuk Tuk die volgende dag snel weer naar San Elena gegaan, de grote stad, om vervolgens de bus te nemen naar El Remate. De verschillende bussen zijn we inmiddels wel gewend. In Mexico waren het allemaal luxe bussen met airco, hier zijn het meestal bussen waar zo;n 16 man in kunnen. Alleen gaan er hier dan zon 25 in. Ook hebben we vaak Amerikaanse schoolbussen die ook echt in gebruik zijn geweest in Amerika, de regeltjes hangen er nog in. Deze worden chicken busses genoemd dus dan weet je ook al genoeg. En als laatste heb je nog de gewone bus, maar dan snikheet.
Deze keer hadden we zon busje voor 16 man, met Spaanse smartlappen en up tempo gitaar muziekjes. Wel altijd gezellig hoor. We zijn naar El Remate gegaan, een klein dorpje dicht bij Tikal. We kwamen niet al te laat aan dus zijn we nog naar een Biotoop geweest, een natuurgebied dat 5 minuutjes van ons super leuke hostel vandaan lag. Dit Biotoop was speciaal voor de ocelot, een soort wilde kat. Maar er leven ook jaguars en tapirs en veel mooie vogels. We hebben daar zon 3 uur gewandeld en we hadden een prachtig uitzicht, helaas was het erg mistig anders hadden we zelfs Tikal zien liggen.
We hadden in El Remate een geweldig hostel, het hostel had maar 1 hutje met rieten dak. Wij hadden de boven verdieping en 3 Amerikanen de beneden verdieping. De baas was een schattig oud mannetje dat waarschijnlijk een soort schilder leraar was. Hij zat de hele dag met 3 jongens te schilderen. Die avond zijn we gaan uiteten en tijdens de maaltijd begon het flink te stormen. De stroom viel uit en de vonken sprongen van de stroompalen af. We hebben even gewacht maar uiteindelijk zijn we toch maar aan de weg terug naar het hostel begonnen, zon 10 minuutjes lopen. Het regende niet meer zo hard maar het was helemaal donker, niks te zien, geen lantaarnpaal die het deed. En we hadden geen zaklamp of telefoon bij ons. Overal sprongen kikkers voor onze voeten door de rivier die de weg was geworden in een half uur tijd. Ik was super bang dat ik in een slang zou trappen want ik had sandalen aan. We konden het hostel niet vinden en probeerden tijdens de bliksem wat te herkennen maar dat lukte niet. Maar toen kwam er gelukkig iemand langs met een sigaret {anders hadden we hem ook niet gezien\ en hij zei dat we precies voor het hostel stonden. Gelukkig waren de meeste spullen nog droog ondanks dat we een raam van 1 bij 1 hadden zonder glas erin.
De volgende dag zijn we om 5 uur wakker gemaakt door onze hostel baas, om half 6 vertrok het busje naar Tikal. We waren de allereerste gasten in het park en helaas regende het een beetje. We zijn natuurlijk meteen naar de Tempel van de Jaguar gegaan, de allerbekendste. Het was zo mooi, nog veel mooier als Coba en Palenque en Tulum. Qua bouwwerken, maar ook qua natuur. We hebben aapjes door de bomen zien slingeren en toekans zien zitten. We hadden het park praktisch voor ons alleen. In alle reisgidsen zeggen ze, vertrek vroeg, voor de bussen vol met toeristen. Wij waren vroeg, maar smiddags was het nog veel rustiger. We merkten hier echt dat we in het laagseizoen gekomen zijn. Er waren denk ik zon 30 mensen in het hele park, terwijl het normaal zo druk is als bij de efteling, kwam je nu 1 keer in de 30 minuten eens iemand tegen. We hebben ook tempel 4 ''beklommen'' de hoogste van Tikal, en van de hele Maya wereld. 64 meter hoog. Als je op deze tempel bent, is het helemaal rustig, op wat andere toeristen en neusbeertjes na die op een meter afstand nieuwschierig rondsnuffelen. Het uitzicht is zo mooi dat zelfs Tijn er stil van was. Overal jungle, en in de verte verschillende tempels van het Maya rijk. Tikal mag je zeker niet missen!
De dag erna zijn we naar Coban gegaan, een mooie stad. Hier hebben we eindelijk weer eens onze hele was gedaan, voor 6 euro. En voor de rest hebben we lekker uitgerust.
Op de weg naar Guate, zoals ze hier Guatemala City noemen en Tijn doet vrolijk mee, zijn we weer naar een prachtig biotoop geweest, speciaal voor de Quetzal. Een vogel waar zelfs het geld hier naar vernoemd is, alleen zie je hem nooit. Helaas weer geen dier gezien, alleen een spin midden op het voetpad van zon 15 centimeter groot. Met zwarte en rode haren! En een kever die gekke geluiden maakte.
Via Guate zijn we toen naar Panajachel gegaan, en vanuit daar met de boot naar San Pedro de la Laguna, een super chill backpackers plaatsje gelegen aan het Atitlan meer. Dit meer word omgeven door groene vulkanen en bergen. We zijn hier maar liefs 3 nachten gebleven! Record! We hebben daar een vulkaan beklommen, wat voor mij heel erg zwaar was. En uiteindelijk heb ik ook opgegeven maar we zijn wel hoog gekomen hoor. En we hebben nog een pubquizz gedaan maar we zijn na de shoot off vraag helaas 3de geworden dus geen tequilla gewonnen voor Tijn. Verder hebben we lekker uitgerust, lekker spiritueel gegeten bij Shanti Shanti en films gekeken samen met anderen in de Pub.
Vandaag zijn we vanuit Guate naar Rio Dulce gereisd, een hete, zweterige busrit maar nu zitten we midden in de jungle aan een groot meer. Het geeft een beetje een Apocalypse Now gevoel, zo met een bootje door nauwe riviertjes naar je hostel varen in de schemering.
Morgen gaan we vanuit hier over de rivier naar Livingston, een caribisch plaatsje. Een boottocht van zo'n 2 uur!
Ons volgende verhaal schrijven we waarschijnlijk vanuit het volgende land: Honduras!
Hasta Luego!
Tijn en Elke
Scheurend door haarspeldbochten naar Palenque
Hallo allemaal!
Lang geleden, maar we zijn een tijdje buiten de steden geweest. Tijdens ons laatste verhaal waren we in Tulum, dat prachtige idyllische plaatsje met de ruines aan zee. Daar hebben we nog gezwommen met zeeschildpadden in de blauwe zee. Dat was echt geweldig leuk. We hadden beiden een snorkelset gehuurd voor een paar euro. Ik (Elke) had ook een reddingsvest. Ik heb alleen zwemdiploma a dus dat leek me wel slim, volgens de Mexicanen kon je zo door een boot worden geraakt ( was niet zo hoor oma ). We konden dus lekker drijven en schildpadden zoeken. We hebben er in totaal een stuk of 4 gezien in een uur tijd. Je zag ze lekker grazen op de zeebodem en soms zwommen ze omhoog om wat lucht te happen. En dat op een halve meter afstand! In principe kon je ze gewoon aanraken.
Vanuit Tulum zijn we via het bloedhete Coba (Mayaruines in het bos)naar Merida gegaan, hier heeft Tijn een echte Panama hoed gekocht. Je kan hem oprollen en dan rolt-ie gewoon (niet) meer terug! Maar al snel zaten we weer in de bus naar Campeche, de piratenstad. We zaten hier een in hostel uit 1590! Tijn had een kamer gekozen met een oude stinkende boog erin, wel vet natuurlijk. We zijn hier naar het piratenmuseum geweest. We hebben wat met zwaarden gespeeld en gekeken hoe piraten gemarteld werden. Ook zijn we nog over de oude stadsmuur gelopen.
Vervolgens gingen we naar Palenque. We hebben hier 3 nachten geslapen in het beste hostel ooit. Een lemen huisje waar je met een wenteltrap naartoe moest, midden in de jungle. s Ochtends werden we wakker van echte huiskatten die zaten te jagen op vogels en hagedissen. s Avonds hebben we heerlijk gegeten en genoten van live muziek, van oude hippies met grijze baarden op gitaren en mondharmonicaas tot dunne Mexicaantjes met een snor. Tijn kon hier zijn geluk niet op. 1,2 litercorona in een fles! Vanuit Palenque hebben we een aantal dagtripjes gemaakt. Eerst zijn we naar de ruines geweest, echt heel erg mooie ruines met grote tempels en paleizen. De dag erna zijn we naar Aqua Azul geweest, de watervallen. De watervallen zelf waren zeker de moeite waard. Volgens onze reisgids mocht je echt niet zwemmen op gebieden waar dat niet aangegeven stond, maar dat deed natuurlijk iedereen. In deze reisgids stond ook dat er naast de watervallen overal graven waren, in eerste instantie zagen wij die niet maar op de terugweg hebben we er toch 3 gezien. Logisch dacht ik, dat je juist op die plekken niet gaat zwemmen maar Tijn dacht daar natuurlijk anders over (hij heeft het niet gedaan hoor). De weg naar dewatervallen toe was trouwens nog veel gevaarlijker. Hele stukken weg waren weggevallen, de diepte in. Die busjes scheurden over de wegen de bergen in en ik snapte opeens heel goed dat al die spirituele mensen in busjes het niet overleven. Maar blijkbaar was ik de enige die er zo over dacht want de rest zat er nogal relaxed bij. Op de terugweg begon het echt ontzettend hard te regenen en hagelen, terwijl 5 minuten daarvoor de zon nog volop scheen. Mijn eerste tropische bui, en die is nu nog steeds bezig. Het is nu zon 2 dagen later. De temperatuur is niet gedaald en die regenbuien zijn een heerlijke verademing voor mij.
Vandaag zijn we vanuit Palenque vertrokken naar Flores, Guatemala. Je kon deze reis laten regelen, maar onze groene Tijn Gommans wilde het zelf doen. En dat heeft hij heel goed gedaan. We zijn eerst 3 uur met een lokaal busje naar Frontera Corozal gegaan, daarna pakten we de boot naar de overkant van de rivier, en toen zaten we in Guatemala! Wel moesten we eerst nog 5 uur met de bus naar de bewoonde wereld. We hebben ook geen stempel gekregen in ons paspoort, dat hoefde niet volgens de busjesmannen, dus we zijn nu illegaal. Dadelijk worden we nog uitgezet en teruggestuurd naar eigen land. We zijn nu in Flores, een eilandje en morgen gaan we weer een reisje maken van 40 minuutjes. Vanuit daar gaan we naar het beroemde Tikal!
En nu gaan we een toetje eten!
Doeiiiii Tijn & Elke
Zwemmen tussen de Maya ruines
Eerst willen we alvast even zeggen, sorry voor de typfouten maar dit is nogal een lastig toetsenbord met veel slecht werkende toetsen.
We zijn gisteravond aangekomen in Tulum, een waar paradijs. Er zitten hier best veel backpack toeristen en veel amerikanen, maar wij hebben een rustig hostel wat gerund word door 2 jonge mannen die lang uitslapen en de hele dag liggen te chillen. En natuurlijk 24-7 reggea muziek.
Vanaf een uur of half 10 word het hier zo warm dat je eigenlijk niet meer normaal kunt functioneren (althans ik, Elke dan. Tijn went er snel aan] En dit blijft zo tot 7 uur s avonds. Je snapt dus wel dat we wel moeten functioneren in deze hitte anders zien we helemaal niks. We zijn allebei van top tot teen verbrand en zitten onder de muggenbulten. We proberen het goed aante pakken en zorgen ervoor dat we rond 8uur smorgens bij de toeristische plekken zijn. Het is hier dan rustig en niet heel warm ( zoñ 30 graden).
Vanmorgen zijn we naar de ruines van Tulum geweest. Prachtige maya bouwwerken en dit zijn nog de minst mooiste volgens de reisgidsen. Deze bouwwerken zijn gemaakt aan het einde van de mayatijd en erg slordig gebouwd. Ze liggen aan de mooie blauwe zee. Het is hier werkelijk prachtig en helemaal niet druk smorgens. Toen we deze ruines gezien hadden zijn we daar gaan zwemmen, met uitzicht op de ruines en heerlijk warm water. De blauwste zee die ik ooit gezien heb. ( niet om je jaloers te maken Valerie)
En we hebben een broodje bij de subway gegeten hahaha.Het eten is hier trouwens heel erg lekker. Voor Tijn allemaal verschillende pittige tacos en kleine wrapjesen voor mij verse vis en een vers sapje. De nachos met zelfgemaakte guacamole zijn ook super lekker!
Straks gaan we nog met de fiets naar een cenote (grot onder water) waarTijn gaat zwemmen. Enmorgen gaan we snorkelen met zeeschildpadden.
Groetjes vanuit Tulum!
Het paradijs
Hallo allemaal!
Leuk dat jullie ons volgen!
De vliegreis is perfect verlopen, het kon haast niet beter. We hebben geen vertragingen gehad en doordat we 'in de tijd terug' zijn gereisd waren we ook helemaal niet moe. In Cancun zijn we een nachtje blijven slapen en vandaag zijn we met de bus en de boot naar Isla Holbox gegaan. Het is net een Caribisch eiland met zandstraatjes en gekleurde gebouwen. Iedereen rijd hier een in golfkarretje. Overal zijn restaurantjes en cafeetjes en je bent binnen 5 minuten aan zee. Wel zitten overal veel muggen die vooral Tijn flink hebben lek gestoken.
We hebben uiteraard nog niet zo veel meegemaakt dus over een paar dagen zullen we nog een verhaaltje online zetten. Nu gaan we weer chillen in een hangmat.
Adios ! Tijn en Elke