En daar zijn we alweer met ons aller aller aller laatste reisverhaal. Morgenvroeg rond een uur of 6 ( voor jullie 7 uur later geloof ik ) stappen we op het vloegtuig in Cancun, Mexico. We vliegen eerst naar Miami, waar we 4 uur moeten wachten. Daarna vliegen we naar New York, waar we 2 uur moeten wachten en ten slotte vliegen we naar Brussel, waar Ron en Helma ons op staan te wachten en dan kunnen we eindelijk weer naar huis!

Eigenlijk zijn we helemaal niet zo lang weggeweest maar we hebben een heleboel gemist. Vooral de krentenbollen met ham en kaas. En zuurvlees. En een (goed) frietje met mayo, en een frikadel speciaal natuurlijk. En natuurlijk hebben we jullie ook allemaal gemist. En vooral Boemer!We willen ook iedereen bedanken voor alle berichtjes en we vinden het heel leuk dat jullie allemaal zo geinteresseerd waren in onze reis. En in het speciaal willen we Truus Geelen nog even bedanken voor de brief ( en de dollars, hebben we in Miami lekker van gegeten ) die we kregen voordat we vertrokken.Maar goed, genoeg sentimenteel gepraat, we gaan weer verder met ons laatste verhaal.

In Monteverde zijn we nog wezen wandelen in een nationaal park. Hier hebben we heel veel vogels gezien, waaronder veel kolibris. Ook hebben we een grote wandelende tak gezien, en een miljoenpoot, die ze in Costa Rica schoolbus noemen. Dit vanwege de kleur en omdat er mijten op de pootjes ´meereizen´. We hebben ook bijna een quetzal gezien, die vloog voorbij en toen moesten we er natuurlijk achteraan rennen. We hebben wel een half uur staan wachten op onze gids die geluidjes ging maken om hem terug te roepen maar dat sloeg echt nergens op. Helaas hebben we geen luiaard gezien, wat we allebei graag wilden. Ook hebben we een of andere grote zwarte kalkoen gezien die kon vliegen en hoog in de bomen zat.

De volgende ochtend hebben we weer vroeg de bus gepakt naar San Jose, hoofdstad van Costa Rica. En daarna zijn we naar Tortuguero gegaan. De naam van dit kleine dorpje betekend letterlijk het land van de schildpadden. Ieder jaar nestelen hier meer dan duizenden schildpadden, waaronder 2 bedreigde soorten. De schildpadden in Tortuguero waren bijna uitgeroeid. Toen de Spanjaarden kwamen namen ze de schildpadden mee, aangezien ze erg lang blijven leven en 700 kilo wegen. Zo hadden ze genoeg vlees onderweg. Maar in 1970 is er een nationaal park opgericht, wat de schildpadden beschermd, en nu is het een van de belangrijkste gebieden voor schildpadden ter wereld. Je kunt snachts gaan kijken hoe ze met honderden tegelijk het strand op komen en hun eieren leggen, maar wij waren hier niet in het juiste seizoen. En om nu 20 euro p.p te betalen en geen schildpad te zien, vonden we nogal zonde. Daarom hebben we gekozen voor een boottocht. We zaten samen met onze gids Ernesto in een bootje en moesten zelf roeien, wat heel leuk was. Het nationale park van Tortuguero bestaat uit moerasgebieden met een grote rivier en overal kleine zijriviertjes. In de droge periode is de luchtvochtigheid hier zelfs al 90 procent, en wij waren er tijdens het begin van het regenseizoen. We hadden heel veel geluk want precies die dag scheen het zonnetje, was het 30 graden en droog. Er waren ook veel motorboten, dus wij waren erg blij dat we een kano bootje hadden aangezien deze geen kabaal maakt. Onderweg hebben we prachtige dieren gezien, waaronder een hele speciale vogel, familie van de quetzal. Ook hebben we toekans gezien, enmet de verrekijker goed bekeken. Maar het mooiste komt nog! We hebben kaaimannen gezien, en ik overdrijf niet, van 40 centimeter afstand! Ze lagen gewoon stil, een beetje te zonnen. Ze bewogen ook niet. De tocht duurde 3 uur en we hebben ook nog white face monkeys gezien, die over de rivier sprongen van tak naar tak. Nog veel meer apen, en prachtige vogels. Het was echt de moeite waard (aangezien dit plaatsje totaal niet op de route lag). Tortuguero is alleen bereikbaar per boot en op de terugweg over de rivier hebben we schildpadden gezien en.... 2 super grote krokodillen die over de oever liepen! Daar liepen ook gewoon koeien. Heel appart om deze 2 diersoorten zo bij elkaar te zien. Ze waren echt heel groot en eng. Met hun bek open.

Daarna zijn we naar San Jose gegaan, waar we lekker geslapen hebben voordat de grote reis terug zou beginnen, namelijk al om 3 uur snachts. We hebben toen een busreis van 18 uur naar San Salvador gemaakt, in El Salvador. Toen hebben we een nachtrust gehad van 5 uur, en daarna ging de bus weer verder naar Guatemala city, maar 5 uur in de bus. We kwamen daar aan om 1 uur, en de volgende bus naarSanta Elenavertrok alweer om 9 uur. Deze reis duurde 10 uur. Toen hebben we weer meteen de bus gepakt naar Belize City, dit duurde 5 uur. Toen hebben we weer meteen de bus gepakt naar Chetumal, een reisje van 3 uur.

Toen hebben we eindelijk een nacht geslapen, en zijn we naar Tulum gegaan. Tulum, ons lievelingsplaatsje van de hele vakantie, het zwemmen tussen de ruines, die fotos herinneren jullie vast nog wel. We hebben heerlijk niks gedaan en zijn toen verder gegaan naar Valladolid ( spreek uit; bajjadolid ). We zijn hier nog steeds en gisteren zijn we naar Chichen Itza geweest, wat een van de nieuwe 7 wereldwonderen is en op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. De beroemde piramide van Kukulcan staat hier dus ook, een prachtig bouwwerk op een grasvlakte. Het steekt prachtig af tegen de blauwe lucht. Chichen Itza is een beetje een griezelig stadje, het werd pas een grote stad in de 10e eeuw. De staat stond hier meer open voor verschillende volkeren en daarom is Chichen zo groot geworden. Je ziet hier ook verschillende bouwstijlen terug. Er zijn ook verschillende cenotes hier bij Chichen, waaronder een hele griezelige. De heilige cenote. Deze cenotes zijn onderdeel van de krater Chicxulub, die gevormd is door de inslag die waarschijnlijk een einde maakte aan het rijk van de dinosauriers. In deze cenote zijn veel menselijke botten gevonden, waaronder babybotjes. Er is ook een groot platform, waar waarschijnlijk de mensen die geofferd werden vanaf moesten lopen. Ze vielen dan ongeveer 30 meter diep omlaag het water in. Het is ons niet duidelijk geworden of mensen stierven tijdens deze klap of dat ze verdronken, maar het is allemaal erg gruwelijk. Ook hebben we op verschillende tempels de schalen gezien waarin de harten van de mensen die geofferd werden hebben gelegen. Het was heel erg interessant maar we zijn maar niet gebleven voor de lichtshow, dat vonden we toch een beetje te. We waren weg voor de drukte en hebben weer geluk gehad met het weer. We zitten nu namelijk in het regenseizoen en meestal is het smorgens warm en droog, en rond etenstijd begint het te stormen en houd het niet meer op.

Morgenvroeg pakken we dus het vliegtuig, voor jullie rond een uur of 1 smiddags. We kijken er naar uit jullie allemaal weer te zien, en foto,s volgen nog!

De allerlaatste groetjes van Tijn en Elke!