En dit word dan waarschijnlijk alweer ons een na laatste verhaal. We zijn nu in Costa Rica en gaan over een klein weekje al aan de lange reis terug beginnen, op naar Guatemala City en vanuit daar naar Cancun in Mexico. We zien allebei wel op tegen deze lange busreizen, maar het zijn wel best luxe bussen voor ons doen, en we komen ook nog door El Salvador en Belize waarschijnlijk. Altijd leuk toch.

In Nicaragua zijn we na Leon meteen doorgereisd naar Isla Ometepe, dat prachtige jungle eiland met 2 vulkanen. De eerste dag hebben we daar eigenlijk helemaal niks gedaan, een lekker rustdagje, en wetende dat Costa Rica duur zou worden, zijn we nog een laatste keer ´´duur´´ gaan uiteten. Zo´n 5 euro per persoon betekend dat dan. Toen we die dag de boot uitstapte kwam er een meisje naar ons toe. Ze was een jaar of 18 denk ik en ze wilde ons wel een goed hostel laten zien. Normaal zijn het altijd mannen die op je afstappen en wij hadden met elkaar afgesproken dat we hier niet meer in zouden trappen, aangezien deze hostels vaak van familie leden zijn en een erg depressieve uitstraling hebben. En deze mannen willen daarna natuurlijk geld zien. Maar dit was natuurlijk een meisje, en ze kon Engels. Bijna niemand spreekt hier Engels, of een heel klein beetje. Dus we zijn meegegaan. Het hostel was natuurlijk weer een depressieve bedoeling dus zijn we toch naar een ander hostel gegaan maar het meisje, Sydney genaamd, kon ons ook wel een tour aanbieden naar de vulkaan, waar ze dan zelf gids was, ze verhuurde fietsen, ze had computers met internet. Ik was eigenlijk niet van plan om de vulkaan op te gaan aangezien het de vorige keer echt verschrikkelijk was en ik heb een hekel aan afzien, maar ze had nog meer mensen opgetrommeld. 2 Duitsers, een jongen en een meisje, een oudere man uit Tegucigalpa die al jaren in San Francisco woonde, en 2 Engelse meisjes, dus toen dacht ik, als hun het kunnen kan ik het ook. We vertrokken smorgens rond 6 uur. Het was in het begin helemaal niet zwaar, daarna begonnen we wel flink te zweten. Het is daar erg vochtig en benauwd maar eigenlijk is dat perfect voor zo´n wandeling. Na zo´n 1,5 begonnen de Engelse meisjes achter te raken. Maar we hadden 2 gidsen, Sydney en een man. De sfeer was fijn, als je moe was kon je uitrusten (dat kan niet als je alleen met Tijn gaat). We hebben veel dieren gezien waaronder 3 verschillende soorten apen, congo apen, brulapen en de aapjes met de witte gezichtjes (capucijnaapjes). Ook hebben we grote torren, rupsen en prachtige vlinders gezien. Na 3 uur waren we boven, na wat drastische klimaatveranderingen. Rotsen en gras, en zo´n harde windvlagen dat ik bijna van de berg afwaaide. En het was ijskoud, maar prachtig mooi.

De tweede dag zijn we weer lekker rustig begonnen, daarna hebben we fietsen gehuurd en zijn we naar Punta Jesus gefietst. Zelfs op de foto´s zag het er al niet zo geweldig uit dus we verwachtte er niet zo veel van, en het stelde ook niet zo veel voor. Maar het was een gezellige fietstocht en we hebben fotos van de vulkaan Conception gemaakt.

De dag daarna zijn we de grens over gegaan naar Costa Rica, waar we met de ferry naar Montezuma zijn gegaan. Dit plaatje word door de lokale bevolking ook wel Montefuma genoemd, fumar betekend roken in het Spaans. Het is een oud hippie dorpje met een hele relaxe sfeer. Eigenlijk wilde we dit plaatsje overslaan, het lag namelijk nogal uit de route, maar we zijn super blij dat we dat niet gedaan hebben. Het ligt aan het strand, een zwart strand. Met echt enorme golven. Bij de grens zagen we ook veel mensen met surfborden. Costa Rica is echt een surfland. Ik heb nog nooit zo´n hoge golven gezien, ze waren zeker 2 meter. En ze maakte kabaal. De strandjes worden gescheiden door mooie rotsen waar je overheen kan lopen. Er zitten daar heel veel krabben en slakjes. Overal liggen roze en oranje schelpjes. Na het strand komt al meteen het bos, in het begin palmbomen en vlak daarna begint de jungle. We hadden de ferry al om 5 uur smorgens gepakt, zodat we Nederland Duitsland niet zouden missen, bleek dat ze pas later hoefde hehe. We zaten voetbal te kijken met 2 Nederlanders en zo´n 12 Duitsers, wat een feest. Het was echt verschrikkelijk. Die Duitsers, superfanatiek. Iedere keer als de bal ook maar een beetje richting de Nederlandse goal ging zaten ze op het puntje van hun stoel, en iedere keer als de Duitsers een bal van de Nederlanders afpakte ging dat zo: KLASSE! Op z´n Duits he, verschrikkelijk. Toen het afgelopen was riep hij: JAWOHL! Wat een marteling.

De dag erna zijn we naar de watervallen gewandeld, een avontuurlijke wandeling van zo´n 40 minuten. Het was erg mooi. In de Lonely Planet stond dat het de snelste manier was om een Darwin award te krijgen als je hier vanaf zou springen, en op de folder van ons hostel stond een foto met een jongen die er vanaf sprong. Het verbaast me echt hoe extreem niet voorzichtig sommige reizigers zijn.

Haha we zijn nu in Monteverde, ik zit dit verhaal te typen, zegt de mevrouw van het hotel: i´m going to the store, back in 5 minutes, if someone calls YOU pick up the phone. En weg is ze.

Vandaag zijn we aangekomen in Monteverde, het is hier zo mooi. De busreis duurde 3 uur. We begonnen bij het strand van de pacific, nu zitten we zo´n 1600 meter hoog in de bergen. Ik heb natuurlijk weer doodsangsten uitgestaan, de wegen waren onverhard, en erg hobbelig. We gingen met een grote bus, die flink ronkte en rookte. Ik dacht dat hij in de fik zou vliegen. Op een gegeven moment reden we door de wolken, en kon je de afgrond niet meer zien. Dat was fijn. En het is hier lekker fris, rond de 18 graden. Morgen gaan we een wandeling doen door een nationaal park. Hopelijk zien we daar luiaarden of gordeldieren, wie weet!

Adios amigos, Tijn y Elke