En daar zijn we weer met een nieuw verhaal!

We zijn na een paar akkefietjes toch nog veilig aangekomen in Nicaragua. Een paar lange chicken bus ritjes en pijn aan de billen maar weer veel ervaringen rijker. We zitten (alweer) op een eiland. Dit keer een jungle achtig eiland. Het bestaat uit 2 grote vulkanen, die sprookjesachtig in een meer liggen. Dit eiland heet Isla Ometepe, we hebben het nog niet echt kunnen bewonderen omdat we gisteravond pas zijn aangekomen, vanmorgen hebben we voetbal gekeken Nederland Denemarken en ook nog (pff) Duitsland Portugal en nu regent het. Het voetbal kijken was al een atractie op zich, aangezien de mannen hier in Nicaragua nogal schelle, harde geluiden maken tijdens de wedstrijd. En dan niet alleen tijdens een goal, maar om de minuut. Tijdens een goal roept de presentator super hard goaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal. Echt zeker 1 minuut lang. Het was hilarisch.

Maar nog even terug naar ons vorige eiland, waar we nog meer gedoken hebben. Eerst hebben we nog 2 oefen duiken met skills gedaan. Dit keer met een fransman genaamd Thibo. Het wemelt op Utila van de Europeanen trouwens. Tijdens deze 2 duiken hebben we echt heel erg veel gezien. We hebben weer prachtige vissen gezien in alle kleuren, maar nu komt het. We hebben een groene aal gezien, ook nog eens een super grote. Ook hebben we een flamingo tongue gezien, dat is een hele mooie slak. Tijdens de laatste duik van deze 2 zijn we door een grot gedoken, Tijn vind dit zijn mooiste duik ooit. Het was ook heel mooi. Eerst zwommen we door allemaal kleine gangetjes van koraal, je moet echt je best doen want door de stroming is het moeilijk om opeens zo stijl omhoog of omlaag te gaan. In het midden werd het opeens helemaal zwart, je kon echt bijna niks zien. Alleen een school zwarte vissen ( ik ben heel bang voor vissen ). Aan het einde zwommen we omhoog en door het zonlicht kreeg het water een prachtige heldere blauwe kleur en zag je het koraal heel erg mooi. Echt prachtig. Daarna hebben we ons theorie examen gedaan ( je mocht gewoon afkijken bij iedereen ) en dat had dus ook iedereen natuurlijk gehaald. Toen waren we dus klaar en nu zijn we echte duikers, yes. Ik kan trouwens echt iedereen die bang is voor zout water, vissen, ademnood en water in je bril aanraden om hier je duik diploma te halen want je word echt super goed gesteund en ze doen alles heel rustig aan. Ze pushen je wel een beetje maar dat was wel goed voor mij. De laatste 2 duiken waren de fun dives, geen water in je bril laten lopen en het er daarna uitblazen, geen rollenspelletjes waarbij je zogenaamd geen lucht meer krijgt. Het was heerlijk. We gingen met onze eigen duikgroep, bestaand uit, 2 Australische meisjes, 1 Engels Iraelisch meisje, een Deen (die lacht zich kapot door het voetbal, hij was Tijn zn drinkvriend ) 2 Noorse meisjes, 1 Noorse jongen en Tijn en ik, en nog een paar andere Engelsen. We hadden wel 2 duikleraren mee, daar moet je zeg maar achteraan zwemmen. De eerste duik was Pretty Bush, wel leuk maar niet heel speciaal, andere zagen schildpadden, wij helaas niet. De duikleraar zag een reefshark, gelukkig zagen wij die niet (haha). We waren allemaal licht teleurgesteld na deze duik, omdat het toch een van de laatste was, dus besloten onze duikleraren ons mee te nemen naar Honeycomb. Honeycomb is echt heeeel speciaal, hier duiken alleen duikleraren op staff uitjes. Onze duikleraren waren hier pas 1 keer geweest. Dit vertelden ze ons trouwens na de duik pas. De duik was echt geweldig. Eerst gingen we heel laag, 18 meter diep over de zandbodem. Je zag trouwens op de boot al kliffen en rotsen en daar gingen we naartoe zwemmen. Toen zwommen we opeens zo een grot in! Super stijl omlaag, bijna hoogtevrees in het water. Het was echt een hele mooie ervaring, grot in, grot uit. Allemaal vissen die naast je zwommen en zoon mooie kleuren overal! Er lag een vis, wij dachten dat hij dood was maar het was een barracuda. Die liggen blijkbaar altijd zo stil. Op het laatste kwamen we de grot uit. En onze duikleraar deed het gebaar haai. Dat ziet er zo uit: je moet je hand voor je voorhoofd doen, alleen dan niet plat maar dat je je duim ziet en alle vingers daarachter zeg maar. En dan van links naar recht bewegen. Een beetje een haaienvin. Nou Tijn en ik zwommen vooraan. En ik was me toch bang. Maar ik wilde wel kijken natuurlijk. Dus we gingen een beetje boven die haai zweven, hij of zij sliep. Een nurse shark. Die kunnen echt wel groot zijn en deze was ook groot. Gelukkig zagen we zijn hoofd niet want die zat onder een rots. Ik vond het allemaal wel eng maar wel super leuk.

Diezelfde dag nog, de duiken zijn meestal vroeg en duren zoon 40 minuten, zijn we met de boot naar Water Cay gegaan. Google dit maar eens want het is zo zo zo zo mooi! Echt zoals op fotos, die hebben we ook gemaakt natuurlijk. De eiland hond Bingo en 2 Chihuahuas waren ook mee. Dat had onze kapitein beloofd, aan Bingo. Dat was trouwens een hele leuke jongeman. Op Utila praten ze Engels met een Caribisch accent, heel charmant. Maar die honden vonden het ook echt geweldig. We hebben daar heerlijk met onze Scandinavische duikvrienden gerelaxed. De andere die meewaren zaten in de zee en waren allemaal dronken op de terugweg maar wij hebben lekker rustig gepraat en gediscussierd. Dat was echt heel chill. Ook grappig trouwens dat Noren en Denen elkaar gewoon kunnen verstaan zoals Belgen en Nederlanders. We hadden meloen en ananas en biertjes. Het was echt een geweldige afsluiter. Voor we weer vertokken zaten we allemaal op de boot, deze boot Virus genaamd, moet recht gehouden worden met gewichten. Deze gewichten zijn mensen.We kregen dus allemaal een plaats aangewezen want de zee zou een beetje wild zijn. Ik zat voorin, Tijn achterin, Tijn had tijdens deze middag de hele tijd geprobeerd zijn kleren zo droog mogelijk te houden aangezien hij niks anders meer had. En toen gingen we varen. De kapitein riep nog: als je spullen hebt die droog moeten blijven gooi ze voorin in de speciale ruimte. Niemand deed dat want op de heenweg zeiden ze dat ook en was toch niemand nat geworden? Toen we begonnen met varen werd de lucht donker, de zee wild. De golven gingen gewoon IN de boot. Opeens kwamen er allemaal tassen voorbij die in de droge ruimte moesten. En Tijn ( en iedereen daar ) was zeik zeik nat. Van top tot teen. De Australiers hadden zelfs snorkelbrillen opgezet. De honden vonden het trouwens helemaal niet erg, die lagen gewoon te slapen. Maar dat was me een gegil. Die boot vloog zeker 2 meter de lucht in en klapte kei hard weer terug op de oppervlakte. Ik was zo blij toen we thuis waren. Op de boot hiernatoe stonden ze trouwens water uit de boot te scheppen. Leek wel een zwembad. Ik heb nu al zin in te terugweg.

We hebben trouwens hier in Nicaragua onze eerste cultuurshock gehad. In Leon, een hele interessante stad met een rijke geschiedenis. En de cultuurshock hebben we niet gekregen door de locals hier maar door de Amerikanen. Wat zijn het er veel. En ze zijn overal. En wat vinden ze het toch stoer van zichzelf dat ze hier zijn. We zijn naar een museum geweest in Leon, onze gids had een broer die zelf gestorven was tijdens de revolutie. Hij kon (mede hierdoor) veel vertellen over de revolutie/burgeroorlog, zelfs met ons ontoereikende spaans. Hij nam ons zelfs mee naar het dak van het gebouw, dat vroeger dienst deed als het hoofdkwartier van het leger van de door de amerikanen gesteunde dictator Somoza. We vroegen ons al af wat onze ouders hier nog van meegekregen hebben? Het is nog niet zo lang geleden allemaal.

Dat was het weer voor vandaag. Ik ben nu de cameras vergeten maar ik zal vanavond even de fotos erop zetten!

Adios!